1. Szczyt krajów G-20 w Cannes zakończył się w zasadzie bez ustaleń, może poza jednym, Włochy zostały przymuszone do zaakceptowania monitoringu Międzynarodowego Funduszu Walutowego nad swoimi finansami.
Wprawdzie Premier Berlusconi po powrocie do Rzymu ogłosił, że to on wnioskował o kuratelę MFW nad swoim krajem aby uspokoić rynki ale media doniosły, że stało się to pod przymusem Kanclerz Merkel i Prezydenta Sarkozy.
Ba Berlusconi był ponoć przymuszany do skorzystania także z linii kredytowej MFW w wysokości 50 mld USD ale temu premier Włoch się przeciwstawił bo przecież nie są to pieniądze, które mogą rozwiązać jakikolwiek problem tego kraju.
2. Włochy idą śladami Grecji, głównie z powodu rentowności ich obligacji. Już parę miesięcy temu rentowność tych 10-letnich sięgnęła 7% i wtedy wkroczył do akcji Europejski Bank Centralny i rozpoczął ich skup.
Dzięki temu rentowność ta obniżyła się do poziomu około 5% i Włochy odetchnęły ale okazuje się, że na krótko. Mimo, że EBC prowadzi ten skup w zasadzie ciągle to rentowność obligacji włoskich znowu rośnie i w ostatnim tygodniu sięgnęła 6,3%.
Wiadomo, że przy takim poziomie rentowności obligacji żaden kraj w dłuższym okresie nie jest w stanie obsługiwać swojego długu, a już Włochy w szczególności, bo wynosi on blisko 2 bln euro.
Wprawdzie jego duża część jest finansowana oszczędnościami samych Włochów (podobnie jak w Japonii, gdzie mimo długu wynoszącego blisko 200% PKB, kraj ten znajduje finansowanie swojego długu przynajmniej na razie bez problemów), którym płaci się za pożyczanie trochę mniej niż zagranicy ale mimo tego temu krajowi coraz trudniej znaleźć chętnych na rolowanie obligacji.
Ten problem będzie szczególnie istotny w roku 2012, bo na ten właśnie rok przypada konieczność zrefinansowania aż 300 mld euro włoskiego długu, a takie potrzeby pożyczkowe jednego kraju, robią wrażenie na rynkach finansowych.
3. Włochy pożyczają dużo już od dłuższego czasu i do tej pory nie miały z tym specjalnych problemów, bo ich gospodarka (trzecia w Unii Europejskiej) uchodziła za solidną szczególnie ze względu na rozbudowany sektor małych i średnich przedsiębiorstw.
Teraz jednak jest z nią coraz gorzej, a na ten rok skorygowano jej wzrost tylko do 0,3% PKB co oznacza prawie stagnację. Nie lepiej będzie w roku 2012, a to oznacza przy rosnącym długu publicznym wyraźny wzrost wskaźnika relacji długu do PKB i już na pewno przekroczy on poziom 100%.
To może oznaczać coraz mniej chętnych na włoskie obligacje czyli dokładnie sytuację Grecji sprzed 2 lat. Wtedy greckie obligacje także przestały się sprzedawać, a ich rentowność przekroczyła 10%.
Wtedy także Komisja i Europejska i MFW przygotowały dla tego kraju I pakiet ratunkowy na kwotę 109 mld euro ale w zamian za pakiet oszczędnościowo-podatkowo-prywatyzacyjny, który zdusił grecką gospodarkę do tego stopnia, że ten kraj od 2 lat nie tylko nie odnotowuje wzrostu gospodarczego, a wręcz spadek PKB, w tym roku aż o 6 punktów procentowych.
Włochy także zostały już przymuszone do oszczędzania, podnoszenia podatków i prywatyzacji i nawet Parlament tego kraju jeden taki pakiet uchwalił ale okazuje się, że to dopiero początek.
Oszczędzanie, podnoszenie podatków i prywatyzacja wszystkiego co państwowe ma być zawarta w drugim już pakiecie, do uchwalenia którego Berlusconi zobowiązał się na ostatnim szczycie UE w Brukseli ale zdaje się, że jego przeforsowanie w parlamencie jest już ponad jego polityczne siły.
4. Wygląda więc na to, że Włochy mogą być tą drugą kostką w europejskim dominie i to kostką o takich rozmiarach, że jej przewrócenie może spowodować taki podmuch, iż sporo innych kostek może przewrócić się tylko z tego powodu.
A w Polsce cisza i spokój. Premier od wyborów ponoć pracuje nad swoim expose, które ma wygłosić dopiero 6 grudnia. Co to będzie za wystąpienie nad którym pracuje się prawie 2 miesiące? Miejmy nadzieję, że nie przebije tego 10-godzinnego Fidela Castro.
