1. Bez echa w polskich mediach przeszła wypowiedź Ministra Finansów Jacka Rostowskiego po powrocie z posiedzenia w Brukseli,że nasz kraj nie będzie uczestniczyć w tworzeniu Europejskiego Mechanizmu Stabilizacyjnego (EMS), który od 2013 roku ma zastąpić tymczasowy Europejski Fundusz Stabilizacji Finansowej (EFSF)
A tak niedawno bo w grudniu 2010 roku po posiedzeniu Rady UE Premier Donald Tusk mówił „ rozważamy bardzo serio uczestnictwo w EMS. Jak się zastanowimy i ocenimy, co się dzieje w Europie i na świecie, to lepiej nawet ryzykować,że trzeba będzie coś wyłożyć, aby być w grupie państw mimo wszystko najbogatszych i liczyć na ich pomoc, jeśli -odpukać- u nas coś nie będzie grało”.
Można powiedzieć nic nowego ani poprzednia decyzja, ani obecna nie były poprzedzone żadną głębszą analizą ekonomiczną bo decyzje o ogromnych skutkach finansowych są często ogłaszane przez Premiera pod potrzeby PR-owskie (bardzo podobnie Tusk ogłosił na jesieni 2008 roku nasze wejście do strefy euro od 2011roku, a decyzja została ponoć podjęta z doradcami od PR-u w śmigłowcu,którym udawał się na Forum Ekonomiczne do Krynicy).
2. Ogłoszenie w grudniu poprzedniego roku naszego wejścia do EMS wydawało się niezwykle dziwne bo żaden inny kraj unijny nie będący członkiem strefy euro tego nie zrobił. I o ile ostrożność takich krajów Czechy, Węgry czy Rumunia i Bułgaria łatwo zrozumieć, bo po prostu nie czują się na siłach aby pomagać zamożniejszym to takie kraje jak Szwecja, Dania czy W. Brytania mogłyby sobie na to pozwolić, a jednak do uczestnictwa w EMS się nie zgłosiły.
Dobrze więc, ze po upływie miesiąca, poszliśmy jednak po rozum do głowy i przestaliśmy się zachowywać tak jak przysłowiowa „żaba, która wystawia swoją nogę tam gdzie konie kują”. Zresztą daleko idącą ostrożność w sprawie pomagania mającym poważne kłopoty finansowe krajom strefy euro wykazują nawet kraje, które są członkami tej strefy. Do pakietu pomocowego dla Grecji, który wyniósł 110 mld euro (kraje strefy euro wyłożyły 85 mld euro, 25 mld MFW) swoje wkładu w wysokości około 1 mld euro nie wniosła Słowacja.
3. Wstrzemięźliwość w sprawie zwiększenia środków EFSW, funduszu stabilizacyjnego, którego wysokość wyniosła 440 mld euro wykazują także Niemcy. Z tego funduszu pomoc w wysokości 85 mld euro dostała już Irlandia ale coraz częściej mówi się,że gdyby pomocy wymagały Portugalia i Hiszpania to pozostałe środki do tego nie wystarczą.
Z jednej strony bowiem nominalna wysokość funduszu wynosi aż 440 mld euro z drugiej ponieważ jest on finansowany przy pomocy obligacji gwarantowanych przez kraje strefy euro to jego realna wartość jest wynosi tylko 250 mld euro ( bo obligacje te muszą być gwarantowane w wysokości 120% ich wartości).
Niemcy zdają sobie sprawę, że ewentualna pomoc dla Portugalii i Hiszpanii musiała by być dużo wyższa ale ostentacyjnie nie godzą się na zwiększenie funduszu bo wielkość ich wkładu musiałby zatwierdzić po raz kolejny niemiecki parlament, a już z zatwierdzeniem poprzednich transz rząd miał ogromne kłopoty.
Twardo więc forsują zmiany do niedawno zatwierdzonego Traktatu Lizbońskiego, w którym nie tylko będzie zapisana rygorystyczna kontrola stanu finansów publicznych krajów członkowskich, kary za brak postępów w ich naprawie ale także odpowiedzialność inwestorów nabywających obligacje, krajów które w przyszłości mogą się okazać niewypłacalne.
4. W tej sytuacji kiedy największe kraje członkowskie bezwzględnie forsują na forum Unii rozwiązania korzystne tylko dla siebie, mające ograniczyć ich wydatki na ratowanie krajów peryferyjnych, ten brak jasnej koncepcji ze strony naszego kraju, aż nadto rzuca się w oczy.
Mimo tego,że Tusk po każdym posiedzeniu Rady UE ogłasza nasze sukcesy to w spawie naszego uczestnictwa w funduszach ratunkowych w tym zmian w Traktacie Lizbońskim w zasadzie robimy to co nam podpowiadają Niemcy, a to nie przeważnie nienajlepiej wpisuje się w realizację naszych interesów.
