1.Po wybuchu afery hazardowej, w wyniku której z rządu zostali usunięci przez Premiera, wicepremier Grzegorz Schetyna ,minister sportu Mirosław Drzewiecki, a także ministrowie z Kancelarii Premiera Sławomir Nowak i Rafał Grupiński, wszechwładza Tuska sięgnęła apogeum. Abstrahując od tego, czy w ten sposób z rządu odeszli akurat wszyscy związani z tą aferą, te decyzje pokazywały, że Premier Tusk jest w stanie nie tylko nie tylko dymisjonować ministrów, ale także upokarzać i to najbliższych przyjaciół.
Że do takich upokorzeń doszło świadczą późniejsze wypowiedzi Grzegorza Schetyny, który żalił się, że czegoś takiego po Premierze się nie spodziewał i że to co go spotkało świadczy o tym, że w polityce nie ma przyjaźni. Premier na te żale, odpowiedział ze swadą tekstem znanej piosenki „chłopaki nie płaczą”. Mimo, że na osłodę Grzegorz Schetyna został wybrany szefem klubu parlamentarnego, długo w zaciszach gabinetu przeżywał tę porażkę ale i publiczne upokorzenie. Dopiero po paru miesiącach zaczął odbudowywać swoją pozycję w partii i zdobywać coraz więcej przyczółków w klubie.
2. Także zorganizowanie prawyborów na kandydata na prezydenta w Platformie było kaprysem Donalda Tuska. Podczas prawyborów nie wsparł Komorowskiego, choć ten wyraźnie się tego spodziewał, a rolę prezydenta ograniczył w publicznej wypowiedzi „do pilnowania żyrandola”.
Dla Komorowskiego musiało to być niezwykle bolesne doświadczenie i pewnie dlatego przemawiając po zwycięstwie, podziękował wszystkim którzy wspierali go w walce o prezydenturę, ale nie podziękował Donaldowi Tuskowi. Zresztą natychmiast po zwycięstwie Komorowski odciął się od koncepcji ograniczenia kompetencji prezydenta, co wcześniej bardzo mocno lansował Donald Tusk (był już nawet projekt odpowiednich zmian w Konstytucji RP) i powołał dwóch swoich przedstawicieli do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
3. Obydwaj Panowie Komorowski i Schetyna tak mocno doświadczeni przez Tuska, natychmiast dostrzegli konieczność zespolenia sił do stworzenia przeciwwagi dla wszechwładzy i kaprysów Premiera.
Gdy tylko pojawiła się kwestia obsadzenia zwolnionego stanowiska Marszałka Sejmu, natychmiast zawarli porozumienie w wyniku którego kandydatem Komorowskiego na Marszałka został Schetyna, podczas gdy Tusk przyszedł z kandydaturą Minister Kopacz. I to starcie dotąd wszechwładny Tusk musiał przegrać. Schetyna został Marszałkiem Sejmu i Tusk w ten sposób ma dwa nowe silne ośrodki władzy z którymi musi się liczyć.
Co więcej zdaje się, że coraz częściej będzie przegrywał jeżeli panowie Komorowski i Schetyna porozumieją się w jakiejś sprawie wcześniej.
4. Poza tym funkcja Premiera, szczególne w warunkach w których przyszło Tuskowi działać, bardzo mocno zużywa. Premier Tusk do momentu objęcia tej funkcji raczej się nie przemęczał. Poseł, senator, wicemarszałek Senatu, wicemarszałek Sejmu, przewodniczący klubu to była generalnie celebra. Pograć w piłkę, napić się winka, pooglądać ligę mistrzów w telewizji to były ulubione zajęcia, które nie stresowały, a raczej wręcz przeciwnie.
Od blisko 3 lat jest nieustannie na pierwszej linii frontu. Nie oszukujmy się w rządzie gwiazd specjalnie nie ma, a rzeczywistość wyjątkowo niesprzyjająca. Coraz trudniej rządzić przy pomocy wszechwładnego PR-u a i media nie będą sprzyjały w nieskończoność. Tusk zdaje sobie z tego coraz bardziej sprawę, że ten rok, który mu został, może nie zakończyć się sukcesem. Co więcej w ostatnim 20-leciu nie było takiej sytuacji, żeby ktokolwiek był premierem przez dwie kadencje.
To musi denerwować, zwłaszcza że jeszcze niedawno miało się pełnię władzy i decydowało się niepodzielnie o losach innych. Teraz ci, których się upokarzało są dwoma najważniejszymi osobami w państwie i to oni mogą zacząć rozliczać z efektów rządzenia , zanim uczynią to wyborcy w wyborach parlamentarnych na jesieni 2011 roku.
